DAY 1 อากาศแจ่มใส เมฆมากเล็กน้อย จึงทำให้แดดไม่แรงมากนัก วันเดินทางวันแรก
เวลา8โมงเช้า ล้อรถเริ่มหมุนออกเดินทางเสียงนักศึกษาฮือฮากึกก้องทั่วทั้งสองคันรถเหมือนงานเฉลิมฉลอง หนึ่งในสองคันนั้นไปรับอาจารย์จิ๋วที่บ้านก่อน และแวะพักริมทางเพื่อทำธุระส่วนตัวเล็กน้อย จากนั้นจึงจะมุ่งหน้าไปที่จังหวัดอุทัยธานีซึ่งเป็นสถานที่แรกรับประทานอาหารกลางวัน ซึ่งมื้อแรกที่ออกห่างจากตัวเมืองบางกอก คือก้วยเตี๋ยวขาไก่ในราคาชามละ25บาท ซึ่งไม่ต่างจากราคาคนเมืองเสียเท่าไหร่ จากนั้นจึงเดินทางสู่สถานที่แห่งแรกของการเดินทาง
ชุมชนเรือนแพ ณ แม่น้ำสะแกกรัง
รูปแบบชุมชนอาศัยอยู่รวมกันเป็นหมู่เรือน ซึ่งแต่ละตัวเรือนตั้งลอยอยู่บนแม่น้ำสะแกกรัง โดยใช้ไม้เป็นโครงสร้างหลักในการก่อสร้าง หลังคามุ่งด้วยสังกะสี รูปแบบเป็นไทยพื้นถิ่นประยุกต์ มีการสร้างและต่อเติมบางส่วนขึ้นมาใหม่
ห้องสุขาของบางเรือนเป็นแบบสำเร็จรูป การขับถ่ายของเสียจะทิ้งมูลทั้งหมดลงแม่น้ำ และด้านล่างของแม่น้ำจะมีปลาหลากหลายชนิด ว่ายอยู่ และสามารถเป็นตัวกำจัดมูลที่ทิ้งลงมาจากตัวเรือนได้
การสัญจร เนื่องจากติดอยู่กับแม่น้ำสะแกกรัง การสัญจรหลักจึงนิยมใช้เรือพาย แต่เส้นทางที่ติดกับพื้นดินจะใช้กระดานไม้ขนาดใหญ่ทอดยาวสู่ฝั่ง หรือด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่นของบางเรือนอาจใช้เป็นแพข้ามฝาก ซึ่งอยู่เชื่อมตัวเรือนกับริมฝั่งโดยมีเส้นเชือกหรือไม่ไผ่ เป็นราวดึง เพื่อให้เกิดการสัญจรไปมาเสมือนกับโป๊ะที่ใช้ข้ามฟาก
เรือนแพโบราณ
อีกหนึ่งเรือนแพที่ได้เข้าไปสัมผัส อายุการใช้งานไม่ต่ำกว่า100ปี มีการปรับปรุงผนังและหลังคาไปเสียมากกว่า90%แล้ว แต่โดยส่วนโครงสร้างพื้นที่เป็นส่วนลอยน้ำยังคงสภาพเดิมเกือบหมด เว้นแต่บางจุดที่ได้มีการผุพัง อาจมีการเปลี่ยนแผ่นไม้ไปบางตามแต่โอกาส
รูปแบบตัวเรือนภายในมีฟังก์ชั่นห้องต่างๆเหมือนบ้านบนบก แต่ส่วนห้องครัวจะอยู่ภายนอก และส่วนสุขาจะแยกออกมาจากตัวเรือนหลัก ซึ่งบางเรือนจะใช้เป็นส้วมเรือนแพสำเร็จรูปด้วยเช่นเดียวกับเรือนแพในสถานที่แรกที่ได้ชม
จะมีตัวเรือนขนาดใหญ่อยู่ส่วนกลาง ซึ่งเป็นเสมือนศาลากลางของตำบลนั่นๆ ใช้เป็นสถานที่ประกอบกิจกรรมต่างๆ ซึ่งมีลักษณะรูปแบบสมัยใหม่มากกว่า หลักการลอยน้ำจะใช้เป็นยางรถยนต์และทุ่นลอยน้ำเพื่อพยุงส่วนอาคาร เนืองจากมีขนาดใหญ่มาก และหนักกว่าเรือนแพโบราณเพราะมีโครงสร้างเหล็กในบางส่วนด้วย
สิ้นสุดการเดินทางของวันแรก เข้าเทียบท่าที่จังหวัดลำปางเป็นสถานที่พักแห่งแรก เมื่อสิ้นเสียงอาจารย์ตี๋ประกาศหมายเลขห้องออกมา เสียงสมาชิกร่วมเดินทางที่เงียบหายไปก็เริ่มกลับมาครึกครื้นอีกครั้ง คืนแรกของการเดินทางเหมือนจะยังมีเรี่ยวแรงกันอยู่ แต่ด้วยความที่ว่าเหลืออีก8วันคนส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะนอนเสียมากกว่า แต่น่าเสียดายที่สมาชิกห้องผมเป็นคนส่วนน้อย เลือกที่จะสนุกกันเสียมากกว่า และด้วยนายประพันธ์เพื่อนร่วมห้องเป็นผู้เก็บคอมพิวเตอร์พกพาเอาไว้ด้วย คนมากมายจึงนิยมเข้ามาเก็บรูปเอาไว้ และเล่นเกมรอ เป็นของแถม สรุปคืนแรก เล่นเกมถึงตี4ครึ่งก่อนที่จะได้นอนจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น